Son zamanlarda evde oldukça sıkıldığım bir gerçek. Arkadaşlarımın bir kısmının çalışması, oruç tutması vb sebeplerle benimle ilgilenmemeleri de bunun sebeplerinden biri. Normalde eve dönmem için binbir sebep sunan insanlar şimdi çil yavrusu gibi dağıldı resmen. Hayır kızamıyorum da hiçbirine çünkü haklılar. Adam zaten sabahın 3ünden akşamın 9una kadar hiçbir şey yiyip içemiyor ben neden kaldırıp bütün gün gezdireyim onu. Ya da çalışanı edeni var, işi mi bıraksın adam benim zevkim için? Neyse işte sonuç olarak tam zamanlı ev kadını oldum. Yakındır ben de annem gibi öğlenleri mevlite falan katılırım sosyalleşmek için.
Bugün yürüyüş yapma kararı aldım kendi kendime ama tam evden çıkarken kadın (annem) kafama terliği geçirecekti. Evden gizli gizli kaçıyorum sanmış akşam misafir olduğu için. Oysa benim kafamda birkaç tur atıp eve geri dönmek vardı. Neyse dedim yardım edeyim şimdi her gün silip süpürdüğüm evde kusur bulmuştur diye. Önce toz aldım sonra süpürdüm ve sildim yerleri derken annem hızını alamadı bir de kapıları sildirmeye kalktı. O noktada durdurabildim kendisini tabi de yine de bir kavga kıyamet "bu yaşımda kollarım ağrıyor bana mı sildireceksin" diye ajitasyon bile yaptı ama yemedi, silmedim. Hem kapı silmek nedir ya? Bir cam bir de duvar/kapı silmek asla kabul edemediğim temizlik türlerinden. İşte bu kadar kadrolu ev kızı hallerimden sonra anneme akşama kimin geleceğini sormayı akıl ettim ve öğrendim ki daha birkaç ay önce şu yazımda bahsettiğim "aile büyükleri" geliyormuş. Kadının suratına öyle bir baktım ki ne akşama dair başka bir iş verdi bana ne de konuştu. Biliyor çünkü konuşursa kavga ederiz.
Akşam ise düşündüğümden iyi geçti. 20 kişilik kocaman bir topluluk olunca çocuklar ve büyükler olarak masalar bir noktada ayrıldı. 22 yaşında ben de 5-17 yaş arası çocukların arasına girip onlarla yiyip içtim. Ha bir de ev sahibi olarak o masaya getir götür yaptım. Beni tek rahatsız eden nokta ortanca dayımın küçük çocukları (5-14 yaş aralığındalar) bana karşı fazlasıyla soğuklardı. Akşamın sonuna doğru tekrar aramızı düzeltsem de özellikle benimle olmayı çok isteyen kız yanıma çekinerek geldi sürekli. Sanırım babasından "cha'yla fazla yanyana durma" diye bir uyarı gelmiş. Bir ara bütün kızları alıp kendi odama geçtim kız dibimden ayrılmadı tekrar salona geçene kadar. Sanırım hepsinin ahlakını bozacağımdan korkuyorlar. Ablama da aynı şekilde bir tutum sergiliyorlardı ki o ve çocuklar... Fazla uzak kavramlar oldukları için o üzerinde pek durmadı. Merak ediyorum ortanca dayımın yaptığı bu davranış ne kadar doğru? Elimde büyüyen kuzenlerimin babalarının yanında benim yanıma gelmeye çekinmeleri, benimle olmalarının yanlışmış gibi düşündürülmeleri falan doğru mu? Anne baba daha iyisini bilir çocuklar için deniyor tamam da elimde büyürlerken ve sabahın 4ünde diğer çocuklar uyuyor onları yalnız bırakırsak korkarlar diyerek beni yatağımdan kaldırıp onların başına dikerken iyi kuzen/ablayım da annemi savundum diye mi kötü, terbiyesiz oldum? O kısmı keşke bana bir açıklasalardı.
Dayinin yaptigi bariz cocukluk. Arkadasina kusup diger arkadasina onunla konusma diyen cocuk gibi. Yas her zaman olgunluk getirmiyor. Bosuna uzme kendini. Dayimin simdiki esi anneme sinir oluyor diye oglunu kiskirtiyordu. Sonuc cocuk hergun annemi ariyor okula giderken :D
YanıtlaSilİnsanlar yaşlandıkça çocuklaşmaya başlıyor açıkça gördüğüm bu. Kendimden biliyorum kızlar ergenliğe girmeye yaklaşırken kendinden büyük hem cinsleriyle kendilerini tanırlar ama yok adam tam kızın bana ihtiyacı olacağı donemde benden uzaklaştırıyor. Umarım bende de öyle olur. Tamam çocuk sevmem ama kan bağı var işin içinde ve birkaç yıla karşılıklı sohbet edebileceğim bireyler olacak onlar uzaklaşmaya gerek yok :D
SilAsıl üzücü olan çocukların senden uzaklaşması değil de bir dayının yeğenine bu şekilde davranması. Bir dayı yeğenini evlatlarından nasıl ayırır, ona nasıl kötü komşu kızı muamelesi yapar ki? Nihayetinde sen de daha çok gençsin bir yanlışın olsa bile bunu kendi çocuğuna anlatır gibi anlatmalı, hoşgörülü davranmalı. Dayıdır yahu, candır, ciğerdir...
YanıtlaSilİşte ona sesimi yükselttim ya düştüm gözlerinden. Hepsi böyle değil aslında ama 50 ve üstü aile üyelerinde çok saçma bi çocuklaşma var. Önemsemiyorum dediklerini falan ama çocukların benden uzaklaşması dün baya sinirlerimi bozdu.
SilEve dönmemem diyecektin herhalde ya da gece gece benim beynim bulandı :D
YanıtlaSilNeyse ya, herkesin öyle bir akrabası çıkıyor galiba. Benim de var, tabi tam olarak aynı olay değil de işte sonuç aynı. Önemsemesen bile çocukların uzaklaşması kırıcı baya tabi ama haklısın sen de
Hangi kısımdan bahsettiğini anlamadım ama yanlış yazmış olabilirim :D doğru da olabilir emin değilim kendi evimi kapatıp anne evine döndüm çünkü :D
Silçocuklar küçük ister istemez baskın kişiyi dinliyorlar, babalarına karşı gelip benim yanımda olmalarını beklemek zor bu yuzden ama ben de cha'ysam o çocukların benden uzaklaşmasına izin vermem
Dayıya sahip çıkalım :)))
YanıtlaSilÇıkalım çıkmasına da o benim ona sahip çıkmamdan da hoşlanmaz kesin :)
SilOlsun biz yine sahip çıkalım. :))
SilGerekirse çıkarız canım zor durumda ortada bırakacak değilim annemin kardeşini :D
SilBence sahip çık, gerekli yoksa o herif bu kız haylaz everelim der. Annen dünden razı zaten. :))
SilOhoo deniyordur o zaten su an bile ama ben hayır dedikten sonra onun ya da annemin söylemesi bir şey ifade etmiyor :D
SilEn fazla biriyle beni fazla samimi yakalarlarsa eve kapatılır ya da elimdeki (atıyorum sehir dışında yaşama) imkanlar alınır göz önünden ayırmazlar beni o kadar :D yoksa ben istemez ve bunun için içimdeki cirkefi dışarı çıkarırken kolay değil pek :D
O zaman dayıyı geçiyorum sayı kim sana sahip çıkalım. :)))
SilTamam sakin, bir şey yok hatta sevgilim/adayım bile yok ahahahahah.
SilOhh ohh o zaman rahatız :)))
SilÖyle öyle bu durumum 28ime kadar devam edebilir sonrasında alarm vericem "sevgili bulun bana" diye ama daha 6 yılım var :D
SilSen bana CV ini gönder bir haftaya talipler kapıda copcatans halam var halleder :)))
SilTamam bu aklımda olsun zamanı gelince ihtiyacım olabilir ahahahahah
SilHaha tamam her zaman bekliyoruz :)))
Sil