12 Ocak 2016 Salı

Benden öğretmen olmaz demiştim

Yaklaşık iki ay önceki çocuk bakma deneyimimden sonra oturduğum çevrede kendime birkaç küçük öğrenci bulup çok çok uygun fiyata (karın tokluğuna bile değil hepsi tanıdık diye) ödev ablalığı yapmaya başlamıştım. Burada bundan detaylı bir şekilde bahsetmemiş olsam da bazı çocukların okuldan sonra bazılarının da hafta sonu ödevleri konusunda yardım ediyor, o hiçbir şey yapmayan anne babalarının işlerini hafifletiyorum. Tabi bende ne yeterli çocuk sevgisi ne de sabır olmadığı için genelde duvara kafa atmamak için zor dursam da ekmek parası diye sıkıyordum dişimi. Şu an ise ufacık çocuklara verilen o sayfalarca ödevler yüzünden kusmak istiyorum. Ben şu yaşıma gelmişim katlanamıyorum ufacık çocuklar nasıl dayanıyor aklım almıyor. Bir de bazı veliler "kızım sen daha çok gelsen bizim çocuk için hem konu da anlatırsın iyi olur sınavları var ya" demeye başladılar. Kulaklarımı kapatıp ortamdan kaçmak isteğiyle dolsam da yapamadım tabi. Ah aslında annem arada olmayacaktı ben neler yapardım ya işte! Öğretmen olmaz ama benden. Ben soruyu çözeyim o bakınca anlasın istiyorum hep. Aslında artık biraz daha alıştım duruma çünkü ilk ders anlatmaya başladığımda işlemlerin yarısını kafamdan yapıp kağıda pek bir şey yazmadığım için çocuk şok oluyordu ama artık adım adım yazıp neden öyle yaptığımı anlatıyorum. Mutlu değilim tabi bu durumdan o konuyu unutmayalım. Ygs kayıtları başladı ve ben de öğrendiğim gibi koştura koştura başvuru yaptım ama önümüzdeki 4 hatta belki 2 yıl için ne seçebilirim hiç bilmiyorum. Yıllar önce "ben şunu yapıcam" diyip yapmak çok daha basitken şimdi biraz daha büyüdüm diye mi öylesine bir şey seçemiyorum, beğenmiyorum anlamış değilim ama yeni bölüm seçmek çok zor görünüyor şuan bana.

30 yorum:

  1. 2016 senin sabır testin :/
    Ben kendi kardeslerime anlatmaya bile katlanamiyorum :O

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Katlanılır gibi değil ya. Bir de 1-2 çocuk var 2 saatlik dersi kaynatmak için ellerinden geleni yapıyorlar deli oluyorum. Zaten çocuk sevmem iyice tiksindim. 2016 ne zaman güzelleşecek çok merak ediyorum

      Sil
  2. Gerçekten büyüdükçe karar vermek çok zor, elimden geleni yapıp akışına bırakıyorum ve keskin virajlarda çevremdekilerin beynini ütülüyorum karar verebilmek için.:))))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şuan potansiyelim ne bilmediğim için ne karar vericem hiçbir fikrim yok. Bana ne uygun onu da bilmiyorum ama işin kötüsü kafasını ütüleyecek insan da yok bende. O ütülenen kişi benimdir genelde :/

      Sil
  3. sana ne derlerse desin "hangi tercihi yazacağım, yazmalıyım?" vs diye düşünme.

    kendini önce işte hayal et. "nasıl bir ortamda çalışmak istiyorum?" çalışma saatleri konusunda sınırlarım neler? işe giderken ne giymek istiyorum? minimum kazanmak istediğim para ne kadar?" gibi..

    bunlara en akla ve kalbe yakın cevapları bulursan kendi potansiyelini (özetle kaç puan alırım?) de denkleme ekleyip çok akla yakın cevaplar elde edeceğine emin ol.

    kafan karışır da yardıma ihtiyacın falan olursa buralardayım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çalışma saatleri bir şeyler yaptığım sürece sorun değil benim için. Haftada 2 gün kendime zaman ayırayım yeter. İnsanlarla çok içli dışlı olmak hoşlandığım bir şey değil ama hali hazırda olan mesleğim müşteriyle sürekli diyalog halinde olmamı gerektirdiği için sevemiyorum. Kısaca insanlarla çok uğraşmadığım bir meslek çok zor. Okullar, bölümler, şehirler o kadar beynimi bulandırıyor ki girme sınava diyorum kendime ama peyzaja da devam etmek istemiyorum. Kafam ambole olmuş durumda anlayacağın :/

      Sil
  4. Ben de küçük çocuklara ders vermiştim, hatta zorlanan bir tnesine okuma yazma öğretmiştim. Çocuk okudukça nasıl mutlu oluyordum anlatamam :D Ama gerçekten sabır isteyen bir iş. Ben de yapabileceğimi sanmıyorum..
    Bence de biraz daha büyüdükten sonra seçimler baya zorlaşıyor. Küçükken zaten zorunda oluyoruz, önümüzde bir sürü seçenek oluyor, ama sonrasında en iyisini istiyoruz galiba..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bende o sabır yok işte. Bazı konularda insan üstü sabır gösterebilirim ama çocuklar bu konular içerisinde kesinlikle değiller.
      Zaman geçtikçe "başka bir şansım daha olmayacak şimdi en doğrusunu seçmem lazım" diyorum da işte onu geçmek de problem hep :/

      Sil
  5. öğretmenlik zor zanaat çok sabır gerektiriyor.. hayatın içinde rolümüzü aldıkça daha çaresiz hissediyoruz bu yüzden de ne yapacağımızı şaşırıyoruz.. bende yazıldım ygs'e bakalım kısmet

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne olacaksa olsun artık yıprattı bu git geller, kesin olmayan şeyler. Bakalım artık

      Sil
    2. düşünmek için daha zamanın var tercihlere kadar bunun için sınava hazırlanıp seçeneklerini çoğaltmak senin elinde umarım gönlüne göre olur :)

      Sil
    3. Gönlümdekini bulayım gerekirse bir yerde part time işe girer gelecek sene onun için neyim var neyim yok ortaya koyarım ama önce bulmam lazım ne istediğimi. Umarım ikimiz için de güzel şeyler olur :)

      Sil
  6. Öğretmenliğe bende katlanamam gibime geliyor.Bazen böyle gaza gelip bir hayal ediyorum kendimi ama ben anlatıp da o çocuklar anlamamış gözlerle bana bakarlarsa koşarak uzaklaşırım :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ona ben de katlanamam diyordum da çocuğu tanıyınca ne şekilde anlatacağını biliyorsun bir süre sonra. Sıkıntı olan benim anlatmayı sevmiyor olmam ahahahahaha. Çocuk ders bitsin diye nasıl gözüme bakıyorsa ben de bakıyorum aslında. Tek fark o kaynatmaya çalışıyor ben hemen zaman bitsin de gideyim diye uğraşıyorum ahahahahahaha

      Sil
  7. Hiç bir şey geç değil. Benim ablam ilk üniversitesini bitirdi işe başladı sonda sevmediği için bırakıp sınava bir daha hazırlandı. İstediği bölümü kazandı 4 sene okudu ve şuan o işi yapıyr. Hayatta hiç bir şey için geç değil. Gerekirse yeni bölüm okursun o sırada da ailene yük olmamak için part time çalışırsın. İstersen neden olmasın

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de geç olduğunu düşünmüyorum. 22 yaş geç değil 26da mezun bile olacak olsam sorun değil benim için ama ne seçmem gerektiğini bilmiyorum işte :/

      Sil
  8. Aklıma dayım geldi :D 3. sınıfa gidiyorum problemleri çözemedim. Sordum ona çözdü üzerine defalarca anlattı yok anlamadım. En son dayanamayıp defteri kapatıp okula götürene kadar açmadım. Öğretmen ödevleri kontrol ediyordu defterime baktı baktı sonra kızdı bana bunu kime çözdürdün niye devlerini kendin yapmıyorsun diye bir ton azarladı.Sağ olsun x y falanla soru çözmüştü. O kadar çok anlatmıştı ki ezberlemiştim. Sorsa anlamasam da anlatırdım. Sen x y yapmıyorsun dimi? Bak tramvaya sebep olabilir. :D
    Bölüm seçmek aslında bakarsan kolay. Ne istiyorsun? Bence bu kez zorunluluktan uzak en özgür tercih yapma zamanın :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Onu kendi evinde şehir dışındayken yapmıştım ahahahaha. Lise sondan bir çocuk logaritma sorusunu çözememişti bana yollamıştı annesi de. Türevle çözdüm soruyu verdim hiç anlatmadım da nasıl yaptığımı ama bir sonraki gün çocuk geldi sordu ne şekilde çözdün sen bunu ya diye. Anlattım anlamadı bir daha anlattım yine olmadı derken sonradan türev de öğrenince çözdü olayı ahahahahaha. Logaritma iyi hoş da bazen çok uzatıyor işi ahahahahah.
      Özgür tercihimdi önceki de ama şimdi baya tıkandı kaldı ne yapabilirim diye :/

      Sil
    2. Ya bugün aklıma geldi birden öğretmen olmayı düşünmedin mi hiç. Bence kıvırırsın sen ve mesleğinle birleştirsen zevk alabilirsin. Olmaz mı?

      Sil
    3. Dayanamam ben o kadar çocuğa. Zaten çocuk sevmiyorum 2-3 tane yanyana geldiğinde ben ortamdan uzaklaşıyorum kaldı ki 30-40 hatta 50 öğrenci bir arada... Yok imkanı yok dayanamam ben o kadar çocuğa. Bir de bende bir şeyleri öğretme şevki pek yok uygun değilim öğretmen olmak için :D

      Sil
    4. aklımda çocuktan ziyade işe meraklı yetişkinler vardı :D

      Sil
    5. Akademi diyorsun yani. Hmm aslında o da bir nebze olabilir ama öğretmek pek bana göre değil ya. Tabi bu alese girmeyeceğim anlamına gelmiyor ahahahaha. Kpss dışında ne varsa girmeyi düşünüyorum :D

      Sil
  9. Öğretmenlik gerçekten zor ve sabır işi :D Lisedeyken bir hafta staj yapmıştık, ben birinci sınıflara girmiştim. O kadar yorucuydu ki eve gidince direk uyuyordum :D Birinin anladığını diğeri anlamıyor, 3+4 ü toplayıp 5 buluyorlar falan, sevimliler aslında ama dediğim gibi sabır işi :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yok ya, öğretmenlere saygım sonsuzdur kesinlikle. Onlardaki o sabır bambaşka bir şey. Benim ayrı zamanlarda uğraştığım ayrı minik öğrencilerimde nevrim dönüyor ki hergün gitmiyorum derse, okulda çalışanların durumu fena :D

      Sil
  10. Ben ilkokul,ortaokul çocuklarını falan görünce çok üzülüyorum.Daha bu çocuğun okuyacak çok yılı var,yazık diye söyleniyorum.
    Ben de aynen senin gibi ben işlem yaparken yanimdaki soruyu anlasın falan istiyorum.Çünkü lise de herkes birbirine o şekilde soru çözerdi.Şimdi kardeşim bana soru getirdiğinde ben çözdükten sonra eee anlat hadi diyince bunalıyorum.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yani karşında 22si dolmuş 23e adım atmış bir öğrenci adayı varken deme bence öyle, okumak güzel şey :D
      Yani aslında ilk başlarda öyleydim daha sonra anladım ki çocuklar öyle anlamıyormuş ahahahaha. Neden öyle yaptım, o sayıyı nasıl buldum, neye göre orada kullandım ya da soruyu ne şekilde düşünerek çözdüm falan onları hep açıklıyorum artık :D

      Sil
    2. Ben üniversiteyi kazanma sancısını yaşayacakları için üzülüyorum yoksa karşında alese gitmekten daha iyi bir çözümü olmayan biri duruyor.
      Mesela o tarzda öğretmenlik olur bence.Ne de olsa karşındaki insan belli şeyleri öğrenerek gelmiş .Daha çok kendini geliştirmekle ugraşırsın.

      Sil
    3. O kısım ayrı tabi haklısın. Şuan ben bile hiç çalışmadan yıllardır görmediğim konularda ne yapacağımı düşünüyorum :/
      Kendimi şu zamana kadar hiç öğretmen olarak görmedim ondan şaşırıyorum fikir aklıma ufaktan girmeye başladıkça. Kararsızlık çok ama çok kötü bir şey :/

      Sil
  11. Neden öyle diyorsunuz ki? Siz anlatmasanız anne/babası anlatmayacak değil ya...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üstünden çok zaman geçti ama yardıma gittiğim çocukların hiçbirinin ailesi çocuklarının dersleri konusunda yardımcı olmuyordu. En basit soruda bile çocukların büyük bir kısmı aile üyelerinden birine gidip soru sorduğunda "soruları ödev ablana sorarsın" şeklinde geri dönüş alıyordu çocuklar. Benim ilgilendiğim çocukların büyük bir kısmı ders konusunda ailesinin ilgisizliğini çekiyordu.

      Sil