Uğur'la çıkmaya başlamamız ve ayrılmamız arasında geçen süre çok kısa olunca onun da önerisiyle arkadaşlığımızı bozmayalım dedik. Zaten hiçbir şey olmamış anı falan hiçbir şey yok olur bu iş diye düşündüm kabul ettim. Malım ben arkadaşlar! 2 ay kendini başka göstermiş biri 2 günlük ilişkinin ayrılığında normal bir arkadaş gibi devam eder mi? Ben size söyleyeyim, etmez. Etmiyormuş yani ben yeni öğrendim. Geçtiğimiz gün ablam, eniştem ve ben Deadpool'a gittik. Son seansa girmemiz, reklamlar ve jenerik sonrasına kadar kalmamız hatta sonrasında kahkahalar eşliğinde oyalanmalarımız derken saat epey geç oldu. Uğur beyimiz de beni filmde olduğumuz süre boyunca 10a yakın kez aramış ama telefon sessizde olduğu için ben duymamışım. Çeşitli yollardan bana ulaşamayınca da ablamın evine geldi. En fazla iki kere beni bırakmıştır o da saat çok geç olduğu ve otobüs bulamayacağım için ama kazımış mı aklına ne yapmış geldi orada kalıyorum diye. Hayır bu çocuk beni kendi evime bırakmış olsaydı o iki seferde ailemin evine mi gidip gecenin bir yarsı beni soracaktı? Öyle bir şey olsa olacakları düşünemiyorum bile o ayrı mesele ama ablamın böyle bir duruma şahit olması da ayrı bir konu. Uğur gece gece bana sesini yükseltti sanki öyle bir hakkı varmış gibi! O bana sesini yükseltince ablam da durmadı sanki benim cevap verme yetim yokmuş gibi o da Uğur'a yüklendi. Çocuk saygıdan mı başka bir şeyden mi bilmiyorum sustu "yarın konuşuruz" dedi gitti ama onun gitmesi ablamın tepeme binip hesap sorması bir oldu. Eniştem de ablam bir kere kızdıktan sonra susturmak imkansız diye bıraktı izledi bizi uzaktan. Bir saat öncesinde kahkahalar atarken hemen sonrasında bu durum hiç ama hiç iyi olmadı.
Uğur'un "yarın konuşuruz" lafını ablam duyduğu için evden çıkarmayacaktı neredeyse beni ama sinirini atamamış bir Cha yerinde durur mu? Durmaz, durmadı. Akşam Kadıköy'de artık yer etmiş mekanımız aynı zamanda tanıştığımız yere oturduk karşılıklı bir süre konuşmadık. Sanki yüzü varmış gibi başladı hesap sormaya. Saçını başını yolmak diye bir tabir var ya onu gerçekleştirmemek için o kadar zor tuttum ki kendimi dişimi sıkmaktan çenem ağrıdı. Çok geçmeden ablam zırt pırt arayıp "eve dön o çocuğun yanında ne işin var" demelere başladı zaten. Geçtiğimiz hafta dedim ben ona biz birbirimize uygun değiliz diye ama o kısımlar sanki hiç yaşanmamız da geçtiğimiz süre boyunca onunla ilişkimiz devam ediyormuş gibi düşünüyormuş resmen. İki dakika mantıklı konuşmadı çocuk o kadar sinir oldum ki bir şeyleri yumruklamak isteği bende aldı başını gitti. Hala çok sinirliyim rezillik çıkmasın diye sesimi çıkarmadım ama o kadar çıkarmak istedim ki o an. Sen kendini ne sanıyorsun diye bağırıp kafasını masaya defalarca vurmamak için zor tuttum kendimi. İçimden binlerce şiddet sahnesi geçirip dışımdan da sakin sakin bir daha görüşmek istemediğimi söyledim. İçimde kaldı yani birçok şey düşünün halimi.