8 Ocak 2017 Pazar

İlk defa bu derece paylaşılamaz oldum

Benim minik sarışını az çok hatırlayanınız vardır. Kendisi benim ortanca dayımın 6 yaşındaki en küçük kızı ve aramızdaki iletişim fazlasıyla iyidir. Çalıştığım için ona yeterince zaman ayıramadığımı söylüyordu son zamanlarda ben de en sonunda tamam dedim dayımı arayıp bizde kalması için izin istedim pazar da kahvaltıya gelirsiniz bize diyerek biraz ağız yaptım. Ablasının bu durumu kıskanacağını onun da benimle vakit geçirmek istediğini söyleyince tamam o zaman kızların ikisini de işten sonra alırım dedim  annesine de haber verip akşamüstü gittim aldım kızları. Eve geldiğimizde küçük dayımın sanırım 1,5 yaşında olan kızı da bizdeydi. İşin ilginç kısmı o minikle o kadar yan yana olma şansımız olmadı ama beni biraz farklı görüyor sanırım ki bacağımdan ayrılmıyor. Küçün hanım onu görür görmez "Cha, hani bu gece sadece biz olacaktık" diyerek ilk tepkisini ortaya koydu. Onun gideceğini, gece bizim çok eğleneceğimizi söyleyerek biraz sakinleştirsem de bütün akşam boyunca yanıma gelen bebeği iteledi durdu. Yemek yicecektik annem rahat yesin diye ben kucağıma aldım bebeği almaz olaydım küçük hanım da kendi yemeğini bana yedirtti. Sonuç ne mi oldu? Açım! Herkes yedi ben bir şey yiyemedim. Neyse, peşimden bir saniye ayrılmayan minikler akşam akşam yordu beni. Çocuklarla iyi anlaşamıyorum bu bir gerçek ama kan mı çekiyor nedir kuzenlerim beni baya seviyor. Hani ben de seviyorum şimdi yalan olmasın baya eğlendiriyorlar beni o şapşal halleri ve konuşmalarıyla ama o kadar yani başka çocuk söz konusu olduğunda kesinlikle o hallere katlanamıyorum. İşin komik kısmı küçük hanım kendinden daha minikle beni kıskanırken o kadar efor sarf etti ki o gider gitmez uyuyakaldı. Ergenlik yolunda emin adımlarla ilerleyen ablasıyla sohbet etme fırsatı bulmuş olsak da bir türlü açamadığım bir içine kapanıklığı var. Yaşından kaynaklı sorunları vardır diye tahmin ediyorum ama sanırım onu daha çok yanıma alıcam. En basiti kendimden biliyorum o yaşlarımda ablam olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum. 

8 yorum:

  1. "Kan çekiyor" cümlesi çok doğru bir cümle..Cocuk lar çok sevdiriyor kendilerini. Yaramazlıkları, hareketli oluşları ve süprizleri de beraberinde getiriyor. Onlar bütün masumiyetiyle güzeller.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynı hareketleri başka çocuklar yapsa anında sinirlenmeye başlıyorum ama kendi kuzenlerime bir tık daha fazla sabrım var. Sanırım hepsini doğdukları andan beri tanıdığım için küçük bir müsamaha gösteriyorum :)

      Sil
  2. İtiraf ediyorum kıskandım. Çocuklar beni sevmiyor ya. Kan falan da çekmiyor. Ne şebeklikler yaptığım oluyor bazen ama yok

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İşte benim de sadece kuzenlerim seviyor yoksa benim de anlaşabildiğim yok. Hani en sıcak kanlı, herkesle çok çok anlaşan çocuklar oluyor ya onlar bile sevmez normalde beni ahahahaha

      Sil
  3. çocuklar genelde yoğun ilgiye alışık oldukları için senin biraz sakin durman onları sana çekiyor olabilir bence
    ergenliğe girişte o içe kapanıklıklar kimse beni anlamıyorlar yoğun oluyor tabi, ne zor. benim bir ablam bile yoktu. sen şanslıymışsın :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sadece kendi kuzenlerimin ilgisini çekebiliyorum ama yoksa diğer çocuklar hala kaçar benden ahahahah.
      O dönem cidden önemli ama ya. Benim ablam beni sakin tutmasa ben neler yapardım kim bilir. Demek ablalık yapma sırası bana gelmiş artık :)

      Sil
  4. Açılın çocukların bayıldığı ben geldim asdfghjk otobüste bile bir çocuğun benim için ağladığını biliyorum ahahaha yaa iyi hoşta valla bazen de hoş degil. Benim her çocuğa kanım ısınmıyor. Çocuk geliyor yaklaşıyor en sevimli haliyle falan ama yok hiç oralı olmuyorum. Annesi babası yanımdaysa yalandan sevmeye çalışıyorum ama cidden sıkıntı. Kanım ısınmayınca ısınmıyor sevemiyorum binlerce km öteye kaçmak istiyorum o tür durumlarda. Çocuklar neye göre yaklaşıyor insanlara acaba hep merak ettim ama cevap boş.

    Bu arada imrendim ya ne güzel senin gibi bir ablaları var. İçine kapanıklığını gidermeye çalışıyorsun ilgileniyorsun bu çok güzel birşey.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. O kısmı ben de bilmiyorum. Hayır yani bir çocuk beni neden sever ki? Ben olsam beni sevmezdim yani. Düşünsene yanımda bebek gibi konuşması, şımarıklık yapmaması ve mümkün mertebe hareketsiz kalması gerekiyor. Ben onun yaşında vitrin tepelerine ve kapılara tırmanırdım... Bir garip doğrusu beni sevmeleri ahahaha.

      O kısım çok önemli ama. En basiti kendimden biliyorum onun içinde az çok neler yaşadığını. Daha regl bile olmadı ama yakın diye vücudu değişmeye başladı. Biraz utanıyor gibi bu durumdan. Artık içine kapanmasın diye ne var ne yok ortaya sericez yapacak bir şey yok. Ablam benim için aynısını yapmıştı :D

      Sil