5 Kasım 2017 Pazar

Anılara gömülmek

Okul bittikten sonra yeni bir okula başlarım ve taşınırım diye düşünüyordum, olmadı. Daha sonra çalışmaya başladığım için evden ayrılırım diye plan yaptım ama o da olmadı. İstanbul'da kiraların durumu ve benim de yalnız yaşama alışkanlığım yüzünden bir süre daha gerçekleşemeyeceği gerçek bir olay bu. Neyse, ben bu durumu artık kabullenince iki yıl önce eve dönerken zaten taşınacağım diye açmadığım kolileri bugün açtım. Odamı tekrar düzenledim ve şimdi gerçekten buradan asla taşınamayacakmışım gibi geliyor. Bu duruma alışmak istediğim söylenemez ama bir süre daha buna bu şekilde idare etmem gerektiğinin de farkındayım. Kolileri açarken filmleri çok pahalı olduğu için çok sık kullanmadığım ama okul zamanında deli gibi kullandığım polaroid fotoğrafları buldum. Kendi evimdeyken çalışma odamın bir duvarı boydan boya dört sıra hasır iple o fotoğrafları taşıyordu. Şimdi de madem odamı kendi yaşam alanıma çeviriyorum yine çıksın o fotoğraflar ortaya dedim ve odada ona uygun bir yer ayarlayıp fotoğrafları kendi içinde bir düzen içerisinde dizmeye başladım. Fotoğrafların altlarındaki tarihleri gördükçe gözlerimden yaşlar süzüldü. 2012'den 2015'e kadar okuldaki saçmalamalarımız, proje hazırlarken sabaha kadar verdiğimiz saçma pozlar, ailelere haber vermeden Safranbolu, Konya, Ankara kaçamaklarımız sırasında çektiklerimiz. Kısaca okul boyu bütün eğlencelerimiz. İstanbul'da Mine'yle yaptıklarımız yabancı arkadaşlarla çekilen pozlar bile var ki hepsine baktıkça tekrar yaşamışım gibi hissettim. Şimdi çok komik geliyor Batu ve Emre'nin Defne ve benimle tanıştığı günden toplu bir pozu gördükten sonra Batu ve Defne'nin düğününden dördümüzün bir pozu görmek. Anılar birbir gözümün önünde şu an resmen. Hatta laptop dizlerimin üzerinde ve kafamı kaldırdığımda şu an bile görüyorum fotoğrafları. Hani öğrenciyken saçma şeyler yaşamış olsam da yaşadığım hiçbir şeyden pişman değilim. Bölüme isteyerek gidip "ben bu mesleği yapmak istemiyorum" diye bitirmiş olsam da her saniyesini gözleri yaşlı arıyorum. Biri bana gelip "Cha, tekrar aynı yere aynı şekilde döneceksin ama şu mesleği yapman gerekiyor" dese o da tuzu biberi der kabul ederim. Beni önceden takip edenler zaten az çok bilir okulun son ve en yoğun dönemi bile nasıl mutluydum. Şu an o kadar özlüyorum ki o zamanları.

10 yorum:

  1. özlersin tabi ben bile özlüyorum senin o günlerini :D
    O kadar pahalı olmasa bende alıcam ama çok pahalı ve hataşansın yok :D Dijitale alışınca anlara hata der olduk :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Lady'm eski günlerim içime oturuyor resmen gördükçe. Anı dedim astım ama pek iyi yapmadı beni :(
      Off of bir pozu ne zorluklarla çekiyorum bir bilsen. Önceden gerçekten ayda yılda bir çekerdim şimdi biraz daha eli açık davranıyorum ahahaha. Güzel ya çok sık kullanmalık değil ama arada güzel oluyor :D

      Sil
  2. Anılar genel olarak çok dokunaklılar... Bu arada laptopu dizlerinin üzerine koymamanı tavsiye ederim, çünkü radyasyon üreme bölgesine zarar veriyor da.
    Emeğine sağlık! ^_^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslında anılar beni bana biraz tebessüm ettirir normalde de bunlar ayrıca duygulandırdı :)
      Biliyorum, biliyorum normalde masada kullanırım ama masa çok dağınık olunca mecbur dizlerime geldi bilgisayar :)
      Teşekkür ederim :)

      Sil
  3. en azından okul zamanı kıymışsın da bol bol fotoğrafın olmuş.Bir de geriye baktığında dolu dolu yaşamış olman ne güzel , istemediğin bir mesleği okumuş olsan bile yaşadıkların yanına kalmış :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiç pişman değilim o zamanlar giden paralara :)
      Aslında bölüme severek isteyerek gittim ama bitirdikten sonra yapmak istemediğime karar verdim. Okul zamanı bu yüzden güzeldi, seviyordum çünkü :)

      Sil
  4. Ben de hep ayrı ev hayali kuruyordum ama çıkamıyorum bir türlü. Ama kendi odan olması, duvarlarına fotoğraflar asabilmen bile o kadar büyük şans ki.. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben de çıkamıyorum be Moira :) Böylesiyle yaşamak varmış demek ki. Hoş ben evden ayrılmadım ama benim annem evden ayrıldı kendi evimde gibiyim biraz. Abimle yaşıyorum ki bu anneyle yaşamaktan çok daha zor :(

      Sil