12 Eylül 2018 Çarşamba

Ne olurdu biraz da beni sevseler

Daha önce defalarca hayvanları ne kadar sevdiğimi dile getirmiştim. Pek dillendirmesem de çevremdekilerin de ben kadar olmasa da hayvanlara karşı bir ilgisi olması ister ona göre de kendime yakın tutarım. Bu durumu bozan tek istisna da Fatih oldu ama. Çocuk hayvanları sevmiyor değil hatta eskiden bir kangal beslediğini bile söyledi ama şuan hayvanlara karşı mesafesini koruyor, benim gibi sürekli iletişime geçmeye çalışmıyor. Tabi kaçan kovalanır misali benim peşinden koştuğum ne kadar kedi ne kadar köpek varsa hepsi Fatih'in ayaklarının dibinden ayrılmıyor! Geçen pazar Kadıköy'de birlikte kahvaltı ederken hamile bir kedi tam masamızın yanına yattı. Tabi bunu gören ben konuşmayı bırakıp anında onunla ilgilenmeye başladım (2 gram sevgi dilenmeye başladım daha doğrusu). Ben elimi uzatıyorum sevmek için arkasını dönüyor, yaklaşıyorum tıslıyor falan baya nefret kustu iki dakikada. Daha sonra Fatih elini uzattı ne tepki verecek diye anında yanına gitti sürünmeye başladı! Tabi sinir oldum o an ama dişi kedi hamile falan hormonları erkeklere yaklaştırmıştır onu diye saçma bir teoriyle kendimi sakinleştirdim. Daha sonra başka bir kedi gözümüzün içine bakıp yiyecek bir şeyler dilenmeye başladı. Kedi öyle içli içli bize baktıkça benim de içim parçalandı ve Fatih'in tabağından bir şeyler vermesini istedim. Başta pek yanaşmadı sonra beni kırmamak için bir salam verdi kediye. Kedi salamı yedikten sonra onu sevmeme izin verir diye düşündüm ama elime bir tokat yedim diye üzgünce geri çekildim. Fatih de "nasıl oluyor da hiçbir hayvan seni sevmez" dedi ve beni kalbimin orta yerinden vurdu! Hayır bir de bu söylediğinin gerçek olduğunu ben biliyorum ama illa karşı çıkacağım ya "sen yemek verdin ondan benim onu sevmeme izin vermedi. Ben verseydim yemeği beni de severdi" dedim. Fatih de tek kaşını kaldırıp tabağındaki sosislerden birini peçeteyle elime verdi "al bunu da sen ver, madem öyle düşünüyorsun" dedi. Kedi benim elimden yemedi tabi... Fatih elimden sosisi alıp kendisi uzatınca kedi yine afiyetle yedi ama. Daha sonrasında gelen dalga geçme ve gülmeleri tahmin edebiliyorsunuzdur zaten. Hayır yani benim sevgimin 1/10u sevilsem razıyım baya nefret ediyor hayvanlar benden. Hani bu haksızlık değil de nedir?

8 yorum:

  1. bu biraz şans gibi bir şey :)
    kaç yıl boyunca kendisini sevmesem de peşimde dolanan bir sokak kedim vardı:)
    bazen insan sevmese de seviyorlar

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben peşlerinden çok koşuyorum işte ama yok bir türlü sevemiyorlar beni :(

      Sil
  2. Bence de haksızlık. Oysa hayvanlar kendilerine yaklaşana yaklaşırlar. İlginç bir durum. Denemekten vazgeçme.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Resmen itici buluyorlar beni. Kendi kedilerim bile bir çıkar olmadığı takdirde çok da yanıma gelmiyor düşün :(

      Sil
  3. ne ilginç yaaa bu durum. belki onlara ters gelen bir kokun filan olmalı :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten anlamıyorum neden böyle oluyor ama kesinlikle hiçbir şey yapmıyorum ben onlara :(
      Beni de sevsinler ama :(

      Sil
  4. üzülme bebeklerde beni sevmez direk ağlıyorlar :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İstemediğin ot burnunun dibine biter derler ya bebekler ve ben gün geçtikçe bu moda geldik. Bıraksalar aynı odada kalmam beni görünce susuyorlar ahh ah

      Sil