Ortalıktan kaybolmak gibi bir huy oluştu bende şaka maka. Normal şartlarda insanlar evlere kapanmışken bloglarını bırakmaz daha çok yazıp okur dimi? Benim öyle olmadı tabi. Eve kapandığım günden beri sanki yıllardır bunu bekliyormuşum gibi eldiven/atkı örmeye, tığ işi küçük anahtarlıklar, kitap ayraçları, keçeyle yapılan birkaç farklı iş vs. her şeyi yapmaya başladım. Tabi çok başarılı olduğum söylenemez bir çoğunu hali hazırda youtube videoları sayesinde yapmaya başladım ama oturup el işi yapıyorum bütün gün. Hayır işin kötü yani başka insanlar diyet spor gibi evde formlarını koruyacak işler yapıyor ama ben bütün gün oturuyorum.Yeme içme konusunda kendimi çok takdir ediyor, kesinlikle spor amaçlı mutfağa yürüyüp dolapları karıştırmıyorum ama o kadar çok oturuyorum ki işe başlayacağım zaman tekrar pantolonlarıma nasıl gireceğim hiçbir fikrim yok. Bir ara spor da yapayım dedim kendi kendime ama düşünmekle olmuyor bu işler ve bende uygulama kesinlikle yok...
Karantina başlamadan önce yeni bir ilişkiye başlamıştım. Aslında hali hazırda arkadaşım olan bir çocukla neden olmasın şeklinde bir ilişki denemesi içerisine girmiştik ama muhteşem ilişkim 1 aydır birbirimizi hiç görmüyor olmamızla nasıl bir noktada gerçekten hiçbir fikrim yok. Zaman zaman görüşmediğimiz için trip atıp farklı bir tavra giriyor ama evden kesinlikle çıkmadığım için ve dışarıdan da kimseyi eve sokmadığım için bu konu hakkında elimizden bir şey gelmiyor. Bu süreç geçtikten sonra sanırım "evet bir ilişkim var" diyebileceğim. Şuan ona söylemiş değilim ama bir ilişkim varmış gibi hissetmiyorum. İşin kötü kısmı sanki sadece flört ediyormuşuz gibi hissediyorum ara sıra ve bir tık arkadaşça yaklaşıyorum. Umuyorum telefonun diğer ucunda sinir krizleri geçirmiyordur. Hoş benim nasıl biri olduğumu da biliyor ama neyse artık o iş biraz karışık gidiyor.
Geçtiğimiz şu bir ay için ne güzel el işine sardım ne güzel stres atıyorum diyor olsam da ciddi bir stres sorunu yaşadığım için biraz tedavi görmeye başladım. İş stresim zaten üst seviyedeydi daha sonrasında iş bitti hastalık geldi derken bütün dengelerim alt üst oldu. İşe gitmeye devam edip evden çalışmaya başlamadan kısa bir süre önce dışarıyla fazlasıyla içli dışlı olduğum için ve kendimi bildim bileli astım hastası bir birey olduğum için minik ataklar geçirmeye başladım. Bu sorunların da hepsini çözdükten sonra ev içindeki sistemi iyice oturttuk tabi. Abim günlük olarak o hala işe gittiği için hafta içi eksikleri tamamlıyor, her şeyi balkona koyuyor ben diğer gün hepsini yıkayıp yerleştiriyorum. İşin tek üzücü kısmı abimi evin içinde kesinlikle görmüyor olmam. O dışarıdan geldiği için aynı anda aynı odada bile bulunmamaya dikkat ediyor ki bir kaç atağıma denk geldiği için iyice uzaklaştı. Aynı ev içerisinde resmen abimi özler oldum. Zaten bütün gün yalnızım neyse ki kedilerim var da konuşacak birileri var çevremde (ne kadar karşıdan aldığım cevabı kesinlikle anlamıyor olsam da).
Kısaca bu kızın karantinası nasıl geçiyor derseniz benden haberler bu kadar. Var mı evde yapmayı önerebileceğiniz başka şeyler dizin de?
Görsel kaynağı: https://aspynovard.com/
