Çok az kaldı, dönüyorum!

Birilerine anlatıp kendimi bir şekilde rahatlattığımı artık düşünmüyorum. Hatta bundan yaklaşık 5 yıl önceki Cha olma yolunda ilerleyerek başkaları olmadan da ya da ne düşündüklerini düşünmeden de ayakta kalabildiğimi kendime bir nevi hatırlatıyorum diyebilirim. İşim yüzünden telefonumu sürekli olarak kapatamıyor olsam da genel itibariyle insanlarla arama bir çizgi çekim diyebilirim. Fatih hatta abim de bu çizginin dışında kalmış olsa da böylesinin benim için daha iyi olabileceğini anladım diyebilirim. İçine kapamış, kendini insanlardan soyutlayan biri olarak görünmüş olabilirim şuan bu şekilde yazınca ama hayır, düşündüğünüz kadar sert değil. Yaptığım tek şey merkezinde kendimin olduğu hayatımı eski şekline getiriyorum. Önceden birinin benim adıma karar vermesini istemez izin de vermezdim ya da kendimin üzüleceği bir şeyi sırf bir başkası sevinecek diye yapmazdım ama son zamanlarda görüyorum ki ben o eski ben değilim. Büyüdüm de mi böyle oldu yoksa yeni sosyal ilişkilerim mi beni bu hale getirdi bilmiyorum ama son aylarda boyayıp aşkla baktığım saçlarımı bile "beyazlar ama benim beyazlarım bir şey olmaz" diyerek boyamıyor hatta en ufak bir bakım bile yapmıyorum. Tek yaptığım her izin günümde biraz daha kestirmek ki kuaförüm artık beni kaş aldırmam için bile içeriye almıyor. Komşu çocuğu "Cha kendine gelmelisin, odaklanamıyorsun" diye diye en son derslere ara vermek isteyip istemediğimi sordu. Artık dışarıdan nasıl görünüyorum bilmiyorum ama ben içeriden kendimi tanıyamıyorum o bir gerçek. Sorumluluklarım var biliyorum kaçıp gidemem eskiden olduğu gibi ama yine bir şekilde kendimi koruyabileceğime inanıyorum. Bu yolda hayatımdan çıkan olursa da üzülmeyeceğimin farkındayım. Her şey bir kenara bütün sorunların temelinde benim hareketlerimin yanlışlığı olduğunu düşünenler gidince gerçekten rahata erebileceğimi düşünüyorum. Bu sefer ne Emre'nin ne de Batu'nun yanına kaçmadan halledeceğim! Eski Cha geri geliyor!