16 Aralık 2017 Cumartesi

Böyle olacağı belliydi

Hastalıktan kaçamayacağımı biliyordum doğrusu. Zaten havalar bir öyle bir böyle diye nasıl giyineceğimi şaşırmıştım böyle de tam oldu. Son zamanlarda bir kırgınlık hissediyordum ama psikolojik olarak çöküşte olduğum için böyle olduğumu düşünmüştüm ama baya bildiğimiz grip olmuşum. Olduğum yerde sallana sallana geziniyorum. Yine bütün bitki çaylarına boğuyorum kendimi ama abim bu konuda pek de destekçi diyemem doğrusu. İşten erken dönüp evde kendimi yatağa attığım günün akşamı seslendi ev içinde sonra beni evde bulamayınca odama geldi. Başta "bu saatte ne uyuyorsun bak gece uyuyamayacaksın" diye dürttü beni sonra baktı benden tepki yok "haydaa bir bu eksikti" dedi. Halim yoktu tepki verecek yoksa bağırırdım orada ona "ne demek bir bu eksikti" diye de işte. Sanki hasta olan kendisi de... Anneme haber vermeden kendi çabalarıyla beni biraz beslemeye çalıştı önce sonra da baktı olmuyor akşam aldı götürdü hastaneye. Mızmızlansam da ağlasam da "sus Cha hasta olmuşsun zaten uğraştırıyorsun beni" diye bir de azarladı beni. Ateşim varken ağlarım ben arkadaşlar. Gerçekten ağlarım ama nasıl bir duygusallık hali içine giriyorum anlatmaya kelimeler yetmez. Yol boyu hıçkıra hıçkıra gittik ki acildeki hemşire kötü bir şey oldu sandı. Abimi kocam sanmaları akşamın hatırladığım en net olayı oldu. Koştur koştur beni yatırdıktan sonra oradan oraya gitmiş de hemşire onu bana övmeye başladı "ne kadar ilgili", "ay çok sanşlısınız" vs. vs. abim o benim deneme uğraşmadım bile. Serumumu verip yolladılar zaten yarım saate, babaanne gibi bir torba ilaç da cabası. Eve dönerken abim yine sesini yükseltti bana bir de, neymiş hasta olduğumu ona neden daha önce haber vermiyormuşum, neden hastaneye gitmiyormuşum falan. Telefonum süs olsun diye yanımdaymış ona göre. Evde yemek yapmaya çalışması olsun, bana bakma çabaları olsun takdir edilesiydi tabi ama şaşırıyorum bu çocuk bu beceriksizliğiyle nasıl tek başına yaşadı yıllarca. Evde ben de olmasam ev ne hale gelecek düşünemiyorum bile. En azından hızlı toparlayan biriyim de "uf seninle uğraşılmıyor" evresine gelmeden kalktım ayağa. Yalnız her sabah hazırlayıp yanıma getirdiği kahvaltımı unutmayacağım o konuda cidden başarılıydı.
-Ben unutsam da o bana unutturmaz kesin-

8 yorum:

  1. Hasta halinde bir de bir sürü şikayet dinlemişsin oldu mu şimdi!?! Neyse allahtan kahvaltıyla kazanmış gönlünü
    Abi de olsa erkeklerdeki bu algılama sorununu sevmiyorum. Kendileri hasta olsalar sanırsın 3. dünya savaşı başladı başlayacak.

    Çok geçmiş olsun. Umarum şimdi daha iyisindir. Tikkat et kendine

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Abim beni gerçekten seviyor mu yoksa küçük yaşında yerini alıp ailenin bütün ilgisini çeken bir parazit gibi mi görüyor zaman zaman emin olamıyorum ahahahaha.
      Of hem de ne savaş! O hasta olunca alıp bavulu gidesim geliyor öyle çekilmez öyle kaprisli sanırsın pms falan üstüne gelmiş duramıyor yerinde

      Teşekkür ederim :) geçti geçti bir ara baya kıpırdamadım ama şimdi gayet iyiyim :)

      Sil
  2. Bir abiye ve bir erkeğe göre çabası takdir edilesi :)
    Hem azarlayıp hem de kıyamamış, düşünmüş seni. İyileşmene de sevindim, tekrar geçmiş olsun :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim, iyi kötü baktı da iyileştim işte ahahaha. İlgin bir ilgi ve sevgi gösterisi var doğrusu ama insan alışıyor ne yapalım ahahahah

      Sil
  3. iyileşmişsindir diye tahmin ediyorum ama abin çok tatlı be :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ooo baya iyiyim artık ama arada yokluyor yine azıcık bir boşluk yakalasa yina hasta olacakmışım gibi de bakalım :D
      Böyle anlatınca tatlı görünüyor ama yaşamak...

      Sil
  4. ayyy geçmiş olsun neyse bak abin o kadar da kötü diil işte yaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İyi mi kötü mü bazen anlamıyorum doğrusu ama büyük ölçüde iyi diyebiliriz sanırım :)

      Sil