26 Kasım 2018 Pazartesi

Kendime geldim

Yaklaşık 3 hafta oldu ailevi bir sebepten dolayı evden ve herkesten uzak kalalı ve kendimin asla kurmayacağını düşündüğüm bir cümle kurar hale geldim. Evet arkadaşlar evi özlüyorum. Evimi, odamı, kedilerimi, arkadaşlarımla vakit geçirmeyi ve diğer her şeyi. Bireyselliği seviyorum ben, yalnız olmak, evden uzak olmak iyi geliyor bana diyordum sürekli ama zaman bende bunu da değiştirmiş olacak ki artık evime, kendi düzenime dönmek istiyorum. Aslında kendimi uzak hissedeceğim ya da yabancılık çekeceğim bir yerde değilim burası da ikinci evim ama sanırım artık kendi yatağımda yatmam gerekiyor.

Fatih'le bugün uzun bir aranın ardından ilk defa konuştuk. İstanbul'dan ayrıldığımdan beri hiç doğru düzgün konuşmamıştık ki bundan önceki konuşmamız da zoraki bir konuşma gibi olmuştu. Bugün ama eskisi gibi konuşabildik. Havadan sudan ve neler yaptığımızdan bahsetmiş olsak da o eski sıcaklığı hissettim sonunda. Zorunda hissettiği için değil konuşmak istediği için konuştu bugün benimle. Aslında aradığında pek müsait sayılmazdım ama açmam gerekiyormuş gibi hissedip açtım ki iyi ki de yapmışım. Aslında evden ve ondan bu kadar ayrı kalmam ikimiz için de çok iyi oldu diyebilirim. Muhtemelen düşünmekten kaçacağım şeyler hakkında düşünüp yine kendimi koruma başlığı altında fevri kararlar almamı engelledi bu ayrı kalma durumu. Her şey bir kenara onun adına da bir şeylerin değiştiği açık. Bu değişimler bizim için iyi midir kötü müdür bilmiyorum, doğru onu çok özledim ama değiştirmeyeceğim şeyler için üzülmek ya da onu bir şeyleri değiştirmiş gibi davranmaya zorlamak istemediğimi biliyorum. Ne olursa olsun artık diyorum anlayacağınız  Daha fazla kendimi bunun için yıpratmam hiçbir şey kazandırmayacak bana hatta tam aksi sağlığımı bozmaya başlayacak bu şekilde olmaya devam edersem diyordum ama öyle bir şey olmayacak.

Eve dönmekten korkmamdaki sebeplerden biri Fatih'le yüzleşecek olmaktı ama şimdi korkunç bir şekilde yüzüme çarpan işlerimin birikmiş olması oldu. Hiçbir iznim bu kadar uzun olmamıştı bu yüzden biriken işlerimi işe döndükten sonra 2-3 günlük bir süreye yayıp bitiriyordum ama bu sefer uzun süreceği en başta belli olduğu için yerime birini koyarak işin aksamasını engellemeye çalışmışlardı. Bunun pek yolunda gitmediğini de işten arkadaşların sık sık arayıp ne zaman döneceğimi sormalarıyla anlamış oldum. Artık karşılaşacağım şeyden gerçekten korkuyorum... 

18 yorum:

  1. Değişimler bazen iyidir, Hayat herşeyi gönlünce versin. Sevgimle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Artık daha fazla değişim istemiyordum hayatımda ama sanırım bu sefer susup bekleyeceğim :)

      Sil
  2. Fatihle aranızın düzelmesi çok hoş sevdiğin hoşlandığın kişiyle işler yolunda gitmeynce kötü etkileniyor hayatın akışı gerisi hallolacak işler sevgiler :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçekten hayata komple olumsuz bakmaya başlamıştım hatta geçtiğimiz hafta boyunca ne gece uyuyabiliyordum ne yemek yiyebiliyordum gözlerim çökmüştü artık da toplarım artık baya bıcır bıcırım şuan :)

      Sil
  3. hımmmm her şey yoluna girmiş gibi duruyooo. fatihle iyi olmuş konuşmanız yaaa. hadi huzurlu keyifli ol işallah bundan sonraa ve iyi işler ye bitir onlarııı kim tutar seniii :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Nasıl yapıcam dedim durdum ama oldu yine bir şekilde. Bakalım bundan sonra da böyle devam eder umarım :)

      Sil
  4. Yazını okuyunca ben de kendi üniversite yıllarımı hatırladım. O zamanlar ben de evden uzağa gitmek isterdim, ama gidince de evi özlerdim. Şimdilerde ailemi ve evimi hep özlüyorum o ayrı. Artık evim başka bir şehirde ve ömür boyu bu özlem duygusu geçmeyecek. Bazı şeyler değişiyor, olsun istediklerimiz -bazen- oluyor ve sonra aslında olmamasını istediğimizi anlıyoruz. Ne tuhaf :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üniversite yıllarımda hiç böyle değildim resmen sonradan geldi bu huy bana :)
      Aslında hala bir farklı şehir isteğim var ama bunun için de pek bir çabam yok doğrusu böyle de yaşıyorum diye. Bilmiyorum yıllar geçince alışıyor insan her şeye herhalde :)

      Sil
  5. Değişiklik her ne kadar güzel olsa da,bir anne olarak tek tavsiyem ailene her zaman sahip çık ve hiçbir zaman uzaklaşma. İnsanın ailesinin verdiği destek, güven ve sevgiyi başkasının vermesi maalesef ki mümkün değil. Hele ki koşulsuz seven anneler varken :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ailenin öneminin cidden farkındayım aslında herhangi birine bir şey olması durumunu düşünemiyorum bile ama bireyselliğimi de bıraktığım takdirde bağımlı olacakmışım gibi bir hissim var :)

      Sil
    2. Ben öyle olacağını düşünmüyorum kesinlikle. Zaman zaman her insanın kendi kendine kalmaya, aileden uzaklaşma ihtiyacı olur elbet ama bu geçicidir. :)

      Sil
    3. Tabi tabi ben de komple bırakmak istemem hiçbir şekilde. Ara ara ayrılıklar iyi oluyor o kadar :)

      Sil
  6. Değişim, belirsizlikten iyidir. göreceksin zaman iyi gelecektir.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Belirsizlik gerçekten insanı çileden çıkaran bir durum. Bakalım neler göreceğiz.

      Sil
  7. Çalıştığın yerde bu kadar aranıyor ve isteniyor olmak ne güzel :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet işimi iyi yaptığım konusunda kendimi iyi hissetmemi sağlıyor yalan yok ama geldiğimden beri nasıl yorulduğumu anlatamam :)

      Sil
  8. Ayrıldığınızı bildiğim için umut dolu bir şeyler yazamadım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklı olarak tabi. Ne yapayım bu da gelecekmiş başımıza

      Sil