Geçen 2 yılda ne oldu dersiniz vol.2

Merhabalar, herkese son ilişkimin nasıl bittiğini anlattıktan sonra bir de iş değiştirme ve yeni ev hayatımdan bahsedeyim dedim biraz da. Önceki yazıda da bahsettiğim gibi durulmuş bir insan olduğum söylenebilir kesinlikle çünkü insan başından gerçekten büyük bir belayı attıktan sonra "bu da dert mi, ben neleri hallettim" diyor kendine. İş de biraz o şekilde oldu aslında, evde huzurlu olmadığım zamanlardan kaynaklı kendimi sürekli işe vermiş olsam da dikkatim sürekli dağınık oluyordu. Üstlerimden işittiğim azarların o dönem haddi hesabı olmasa da sürekli olarak kendi işimi düzgün yaptığımı düşündüğüm için içim o konuda huzursuz değildi. Eve odaklanma, işe odaklan, evdeki işlerin düzgün yürüdüğüne emin ol, işte bir hatayla karşılaşma derken kendimi mental olarak gerçekten zorlar bir hal içerisindeydim. En son bu ayrılık olduktan ve eve döndükten sonra gelen rahatlama iş yerinde ciddi bir performans artışına neden oldu ama bu durum birilerini rahatsız etti. "Cha hata yapmaz", "Cha iyi yapıyor o devralsın", "Cha şu işlere de bakabilir işlerini hızlı bitiriyor bize de yardım etmiş olur" diye konuştukları yöneticilerimle beni ciddi bir iş yükünün altına bırakmaya başladılar. Başta çalışmak bana iyi geliyor olarak düşündüğüm için ses çıkarmamış olsam da daha sonrasında fazla mesailer, hafta sonu çalışmaları derken durum çığırından çıkmaya başladı. En son abimin evliliği için izin isteyip 12 gün yeni evin dizilmesi, eşyaların gelmesi, son provalar gibi işlerle ilgilenip abim ve arkadaşımı balayına yolladıktan sonra korkunç bir kaosun içinde buldum kendimi. Yokluğumda aslında işim olmayan, destek amaçlı yaptığım hiçbir işin devamı getirilmemişti ve tamamlanması için de bana kısa bir süre verildi. Yöneticimle konuşup bunun ne demek olduğunu sorup bu konudan ne kadar rahatsız olduğumu bahsedince benim için zor olmayacak bir iş olduğunu söyleyip beni gazlamaya çalıştı. En son sesimi yükseltmemek için zor dururken yapılan bu işin küçümsenerek "iş" olmadığından bahsettiler ben de "öyleyse asıl yapması gereken kişiye yaptırın çünkü benim iş tanımımda böyle bir şey yok" diyerek patladım. Yöneticim bu tavrımdan rahatsız olduğunu söylemiş olsa da ben de bu şekilde davranılmaktan rahatsız olduğumu söyledim. O gün o şekilde tartıştıktan sonra sürekli laf çarpmalar, sabah selam vermemeler, daha üstlere karşı doldurulma gibi durumlarla karşılaştım. Aslında gün içerisinde çarptıkları laflar, konuşmuyor olmaları gibi durumlar beni pek rahatsız etmesi ama verilen işlerde sürekli olarak problemli kişilerle diyalog kurmak zorunda kalmam ve bunun kasıtlı yapılıyor olması bende bardağı bir tık taşırdı. Bir cuma günü yine gerilmeden gergin işimi yaparken "işimi yapmadığım" konuşmaları bir anda bardağı taşırdı ve yöneticime gidip ihbarımı başlatmasını söyledim. Başta çok şaşırdı ani karar verdiğimi ve pişman olacağımı söylemiş olsa da sözümden geri durmadım, istifamı da yazıp verdim. 

Aslında başka bir iş ayarlamadan işten çıkıyor olmak beni tedirgin etse de tamamen şansa yeni işimi çıktığım an buldum. Başlarda yeni bir sektör, alışık olduğumun düşenin tamamen dışı olduğu için tedirginlik ve korku yaşamış olsam da ona da alışmam sadece 2 ay sürdü. Şimdiyse huzurlu bir şekilde sıfır bir başlangıcın verdiği etkiyle devam ediyorum hayatıma. 2022'ye sıfırlanmış olarak girdiğimi söylesem yalan söylemiş olmam anlayacağınız. 

Bütün bu süreç içerisinde annem zaman zaman konulara dahil olmaya çalışıp gerilmemize sebep olsa da zaman içerisinde konuların dışında kalmasının onun için çok daha sağlıklı olduğuna karar verip beni kendi halime bıraktı. Ara ara hala evden ayrılıp 6 ay gibi kısa bir sürede geri döndüğüm için laf soksa da o maddi olarak yapamadım diye düşünmeye devam etsin, sorun değil diyorum kendime. Aileyle yaşamanın çok zor olduğunu her fırsatta dillendiriyor olsam da sanırım bu ekonomide öğrenciyken olduğu gibi yalnız yaşadığım bir hayatın hayalini bile kurmam imkansız gibi duruyor. Mecbur kabullenip devam ediyorum bu durumu anlayacağınız.